Table of Contents

Table of Contents Help

The tabs on the right are shortcuts to where you have been:

  • Previous Screen
  • Previous Articles
  • Previous Categories
  • Start Page
  • Hide Entire Menu

Swiping to the left will take you to the previous screen.

The folder icon indicates that more content is available. Click on the icon or the associated text, or swipe to the right to see the additional content.

Official EFT-Leerstof

Deel IV gevorderden: dieper ingaan op emotionele problemen

Tekens aan onze wand - een belangrijk EFT-concept

Een ideale EFT-metafoor over waarom we ons gedragen zoals we ons gedragen   

Uiteindelijk vond ik de volgens mij heel zinnige metafoor die ik de 'tekens aan onze wand' noem. Voor mij verklaart die voortreffelijk hoe de gebeurtenissen in ons leven onze overtuigingen over de wereld creëren en hoe die overtuigingen ofwel beperkingen opleggen, dan wel nieuwe mogelijkheden toegankelijk maken.Al sinds ik een tiener was, heb ik me bezig gehouden met persoonlijke verbetering en menselijk gedrag. Die tocht heeft mij zicht gegeven op een breed scala aan theorieën over waarom mensen de moeilijkheden hebben waar ze mee worstelen en wat er voor nodig zou kunnen zijn om ze te overwinnen. Met alle theorieën heb ik persoonlijke ervaring en ik heb decennialang geëxperimenteerd met mijn eigen versie van die theorieën.

Toen ik bezig was EFT te ontwikkelen, was deze metafoor al een tweede natuur geworden. Wanneer ik met cliënten werk, begrijp ik hun problemen dankzij deze 'tekens aan hun wand'. Iedere vraag die ik stel, elke richting die ik uit ga, elke test die ik doe en alle EFT taalgebruik komt vanuit die hoek, dus als je die metafoor begrijpt, zal dat je helpen om veel meer uit EFT te halen.

De rest van dit artikel is samengesteld uit mijn vroegere artikels over het tekens aan onze wand-concept en bevat videodiscussies ter illustratie.

~~~~~~~~~~~~~~~



We leven in een Palace of Possibilities (een kasteel van kansen). Het is een altijd groeiende bouwwerk, vol van ontzagwekkende kamers en aanbouwen die uitpuilen van verwezenlijkingen en vreugde. Deze kamers zijn voor iedereen toegankelijk, hoewel de meesten van ons slechts enkele ervan zullen bezoeken. Niet dat de toegang versperd is. We blijven liever in de kamers die ons vertrouwd voorkomen. 

Ergens 'horen we niet thuis' in die andere, veel ruimere kamers. Die zijn voor anderen. Die zijn voor rijkere mensen en meer bevoorrechte mensen en mensen met meer talent dan wij. Wij blijven bij het bekende (onze comfortzones) en wagen ons niet buiten de muren (grenzen) van de kamers die wij hebben gekozen. Waarom? Omdat wat wel en wat niet mag als tekens aan die wanden geschreven zijn en wij gehoorzamen aan die geboden alsof ze echt zijn. Ze worden weerspiegeld in onze carrières, ons inkomen, onze relaties en ook in ons zelfbeeld. In feite is er nauwelijks enig facet van ons bestaan dat niet wordt beïnvloed door wat op die wanden geschreven staat.

De tekens aan onze wand zijn natuurlijk metaforen voor ons innerlijke dialoog. Zij vertegenwoordigen de standpunten, meningen en overtuigingen die we door de jaren heen hebben opgebouwd. Vele daarvan zijn erfstukken van onze ouders, grootouders, leerkrachten, coaches, religie, collega's, boeken, TV en een eindeloze lijst van andere 'gezagdragers' in ons leven. Als je er bij stilstaat,  zijn vele ervan lachwekkend. Helaas blijken ze echter nog steeds invloed te hebben op onze vooruitgang en ontwikkeling.

We hebben allemaal verschillende tekens aan onze wand. Daardoor lijkt het of we allemaal verschillende grenzen hebben. Jouw grenzen zijn anders dan de mijne, omdat de 'waarheden' die op jouw wand staan geschreven anders zijn dan de 'waarheden' die op de mijne staan. Overigens zijn het helemaal geen 'waarheden." Het zijn gewoon de richtlijnen die we hebben aangenomen om het leven aan te kunnen ... EN ... vele ervan zijn pure verzinsels. Het zijn overgeërfde overtuigingen die door anderen op onze wand werden geschreven en sindsdien zijn wij er  plichtsgetrouw aan blijven  gehoorzamen. Zo hoeft het echter helemaal niet te gaan.

Hieronder staat een video waarin ik dit belangrijke punt met een live publiek bespreek.

 

 

Dat brengt mij bij een fundamenteel concept. De waarheid ervan is niet te ontkennen, toch is hij zó subtiel dat we de neiging hebben om hem te negeren. Hier is hij:

We raadplegen voortdurend de tekens aan onze wand.

Die tekens zijn onze belangrijkste raadgever en wij raadplegen hen de hele dag lang. En waarom ook niet? Zij vertegenwoordigen elke ervaring die we ooit hebben gehad. Ze omvatten al onze gedragscodes. Wat toegelaten is en wat niet, wat wenselijk is  en wat niet, wat verplicht is en wat niet verplicht is, evenals ons gevoel van eerlijkheid.  Ze zijn onze versie van goed gedrag, van wat goed is en wat slecht is in deze wereld. Het zijn onze oordelen, onze successen en ons falen. Het staat daar allemaal …  alles wat we waar achten … een teken aan onze wand.

Soep eten we bijvoorbeeld met een lepel in plaats van een vork, omdat onze kennisdatabase (de tekens aan onze wand) ons dat adviseert. Ik weet dat het nogal subtiel ligt, maar het is alsof wij vragen: "Hoe eet ik deze soep?" en de tekens aan de wand antwoorden ''Met een lepel." Om die reden dragen we soms een lange broek en bij sommige gelegenheden een zwarte stropdas of een avondjurk. We raadplegen voortdurend de tekens  aan onze wand om te weten wat we moeten doen. Die woorden vertegenwoordigen de 'waarheid' zoals we die geleerd hebben.

We raadplegen die wand voor zowat alles. Die woorden vertellen ons over onze mogelijkheden zowel als over onze beperkingen ... en vaak zijn ze in strijd met elkaar. Op het gebied van financiën, bijvoorbeeld, kunnen zij ons vertellen: "Dit is Amerika, het land van kansen -- ga ervoor." Maar ze kunnen ons ook vertellen...

"Daar ben jij te jong (of te oud) voor."
"Je hebt niet genoeg opleiding gehad."
"Je bent een vrouw en wordt beperkt door het glazen plafond."
"Je bent een minderheid."
"Mensen die risico's nemen, gaan uiteindelijk op de fles."
"Of je vooruitkomt hangt af van wie je kent."
"Rijke mensen zijn oneerlijk."

Deze fictieve lijst van beperkingen kent natuurlijk geen einde. Heb jij er één of meerdere van op je wand staan? Zijn er bij die jij gelooft …  of klinken ze als waar …  dan beweer ik dat je met een 'beperking' te doen hebt die jou duur komt te staan en die daar helemaal niet hoeft te zijn.

Hieronder vind je een video waarin ik met een live publiek dit belangrijke concept verken.

 

 

Neem nu dit in overweging….

Mijn dominante gedachten worden mijn werkelijkheid.

Hoewel we dit niet dikwijls zo geformuleerd horen, is het belangrijkste doel van psychotherapie altijd geweest om te zorgen dat cliënten hun constante gedachten veranderen, zodat de kwaliteit van hun leven (hun werkelijkheid) ten goede keert. Het primaire doel was te zorgen dat cliënten anders gaan denken over hun trauma's, angsten, schuld, verdriet, etc., in de hoop dat zij die dingen 'in een ander daglicht gaan zien' en hun leven daardoor positiever kunnen beleven. Hun steeds terugkerende gedachten zullen, als ze eenmaal veranderd zijn, hun nieuwe werkelijkheid worden.

Veel cliënten zijn zich niet bewust van het 'Palace of Possibilities' waarin ze leven, omdat zij in hun eigen persoonlijke kerkers wonen, te midden van hun gedachten over misbruik, oorlogsherinneringen, angst en schuld, en dergelijke meer uit het verleden. Hun constante gedachten zijn hun werkelijkheid geworden en wanneer zij je praktijk binnenlopen, brengen ze hun kerkers met zich mee. De tekens aan   hun wand bieden overduidelijk bewijs van hun persoonlijke schuld, schaamte, etc. EN HET STAAT DAAR IN HOOFDLETTERS GESCHREVEN NAAR ZE TE SCHREEUWEN. Er staat natuurlijk nog meer geschreven ... zelfs enige tekens van meer positieve aard. Deze worden echter allemaal overschaduwd door die hoofdletters. Die hoofdletters worden het brandpunt van hun denken ... het middelpunt van hun bestaan. Ze zijn levenslange 'beperkingen' geworden en zullen dat blijven totdat die tekens aan hun wand gewist en vervangen worden.

Dat doet me denken aan "Ned," een buurman van me. Ned is de ultieme pessimist en hij is daar ook best trots op. Zijn conversatie draait steevast om de problemen in zijn leven, de wereld, etc. en het zal je niet verbazen dat het hem altijd lukt veel problemen in zijn leven te laten opdoemen. Ik, daarentegen, ben behoorlijk optimistisch. In de ogen van sommigen (met name Ned), zou ik een uitstekende concurrent zijn voor Pollyanna *. Ik ben voortdurend op zoek naar kansen en, interessant genoeg, blijk ik die ook steeds te vinden. Ned lijkt óók altijd te vinden wat hij zoekt (problemen). Hij vindt zelden kansen. Wij zien de wereld heel verschillend en toch kijken we allebei naar dezelfde wereld.
(Hoofdpersonage in kinderboek van Eleanor H. Porter: weesmeisje met een uiterst positieve uitstraling, waardoor haar naam spreekwoordelijk werd voor iemand met dergelijk charisma; vert.)


Hoewel het voor ons allebei om precies dezelfde film gaat ... exact dezelfde woorden, beelden, muziek, enz. ... stonden onze reacties diametraal tegenover elkaar. Hoe kan dat nou? Het enige verschil was natuurlijk wat wijzelf mee naar de film brachten. Het was de filter (onze constante gedachten) waardoor wij de gebeurtenissen waarnamen en ze een betekenis gaven (onze werkelijkheid). Die film was, net als het leven, de uiterlijke projectie van een innerlijke staat. Onze beleving ervan was puur een 'interne aangelegenheid'. We zien het leven als een projectie/weerspiegeling van onze denkwijze. Wat we steeds weer denken, wordt onze werkelijkheid.Vele jaren geleden hadden Ned en ik het eens over de film "Rocky." Ik vond die film opbeurend, verblijdend. Voor mij ging het allemaal over hoe een 'loser' zijn leven weer op de rails krijgt en de strijd aangaat met de wereldkampioen zwaargewichten. Echt spannend. Het was een schitterend voorbeeld van de kracht van de menselijke geest. Toen ik Ned echter naar zijn mening over de film vroeg, zei hij: "Het ging gewoon over twee marginalen die mekaar aftroeven."

Nogmaals, voortdurend consulteren we de tekens aan onze wand. We doen het de hele dag door en de meest opvallend geschreven woorden op onze wand worden onze constante gedachten (en dus onze werkelijkheid). We zouden natuurlijk allemaal graag een betere realiteit hebben. We zouden liever meer emotionele vrijheid hebben ... geestelijk liever meer ontwikkeld zijn ... liever wonen in de uitgestrektere dependances van ons persoonlijke 'Palace of PossibiIities.' Bijgevolg is de manier om een betere werkelijkheid te bereiken, het veranderen van onze constante gedachten, omdat het veranderen van onze steeds terugkerende gedachten automatisch onze realiteit wijzigt.

Hieronder een video die deze essentie nog eens benadrukt.

 

 

Ik ben me ervan bewust dat dit een cognitief type van aanpak is en als zodanig is een deel ervan ouwe (maar krachtige) koek. Wat ons hier naar een nieuw niveau brengt, is de combinatie van deze hulpmiddelen met EFT. Het loslaten van zware emotionele  bagage is als het wissen van de tekens aan onze wand. Zodra we de beperkende woorden van onze wand wissen, zijn we vrij ze te vervangen door wat we maar willen ... en het resultaat is: bevrijd te zijn van die begrenzingen.

Wat gebeurt er als nieuwe gegevens toevoegt aan je wand?

Een leeg colaflesje was vele jaren geleden de ster in een film.

Als je 'The Gods must be Crazy' hebt gezien, dan weet je al hoeveel lessen die film voor ons heeft. Een leeg colaflesje werd in die film vanuit een klein vliegtuigje naar beneden gegooid terwijl dit over een dunbevolkt  land met een 'primitief volk' vloog. De inboorlingen vonden hem en waren er heel verbaasd over, aangezien ze nog geen 'tekens aan hun wand' hadden over colaflessen. Ze wisten niet wat ze van dat vreemd gevormde ding met witte letters erop moesten vinden. Waar kwam het vandaan? Was het aan een boom gegroeid? Hoe kon iets dat zó hard was, zó transparant zijn?

Om dat colaflesje enige betekenis te kunnen geven, moesten de inboorlingen zo goed als ze konden 'de blanco's invullen' vanuit de tekens aan hun wand. De inboorlingen wezen dus allerlei betekenissen toe aan dit 'geschenk', waaronder de veronderstelling dat het een voorteken van de Goden moest zijn. Het werd een gewaardeerd bezit en diverse subgroepen binnen de stam voerden er gevechten over. Het flesje veroorzaakte zoveel spanning en ontsteltenis dat de inboorlingen ten slotte concludeerden dat de Goden gek moesten zijn geworden. Dus gooiden ze het van de rand van de wereld af (een hoge rots), in een poging hem terug te geven aan de Goden.

Er is een oud gezegde dat luidt: "Alles heeft alleen maar de betekenis die wij er zelf aan geven." Ik heb dat door de jaren heen heel nuttig gevonden, maar wil het nu herformuleren, zodat het past binnen de metafoor van het 'Palace of Possibilities.' Aangepast klinkt het dan als volgt:

"Niets heeft enige betekenis behalve de tekens aan onze wand. "

Inderdaad, de persoonlijke betekenis die wij aan alles geven, van een colaflesje tot de Bijbel, zijn  tekens aan onze wanden. Die betekenis omvat natuurlijk ook de vele nuances die onze persoonlijke ervaringen weerspiegelen. Geef mij bijvoorbeeld een honkbal en ik zal hem liefdevol vasthouden en van binnen de vele toffe honkbalherinneringen ophalen die mijn jonge jaren getekend hebben. Geef die honkbal echter aan iemand anders en het zal gewoon een levenloos voorwerp zijn dat anderen gebruiken om een mal spel mee te spelen. Misschien roept het bij hem zelfs verachting op, als het de afwijzing oproept van niet geselecteerd te worden voor het team. Een honkbal is een honkbal. Maar de betekenissen die wij eraan geven, kunnen zeer uiteenlopend zijn. Het zijn allemaal tekens aan onze wand.

Het zal nu toch al duidelijk zijn dat wij de tekens aan onze wand voortdurend raadplegen om er betekenis aan te ontlenen voor het spervuur van zintuiglijke gegevens die we de hele dag door ontvangen. Zelfs terwijl je deze woorden leest, vraagt je systeem: "Wat betekenen die woorden" en natuurlijk krijg je dan een weerspiegeling van de tekens aan jouw wand, die voor jou als antwoord dient. Je systeem vergelijkt de woorden die je aan het lezen bent met je bestaande database van ervaringen, overtuigingen, etc. (tekens aan jouw wand) en interpreteert de woorden voor je. Dit gebeurt subtiel, maar het is een routine. Zelden besteden we meer dan een vluchtige gedachte aan dit gebeuren. Maar, net als ademhalen, doen we het de hele dag door.

Maar wat doen we wanneer we iets tegenkomen waarvoor geen tekens aan onze wand zijn? Hoe kunnen we er betekenis aan geven als onze wand blanco is over dat onderwerp? Heel eenvoudig. We doen wat de inboorlingen deden met het colaflesje. We verzinnen een betekenis die zo goed mogelijk past in de 'waarheid' die al aan onze wand  te vinden is. Natuurlijk is de daaruit voortkomende 'betekenis' waarschijnlijk fictief, maar dat houdt ons niet tegen. Het is een menselijke behoefte om betekenis te geven aan de wereld om ons heen en we zullen dat altijd (ja, ik zei altijd) doen op een manier die past binnen onze bestaande overtuigingen.

Kijk in dit verband maar eens naar kinderen. Die komen vaak nieuwe dingen tegen (nieuw voor hen, tenminste) en verzinnen er dan betekenissen voor door 'de blanco los in te vullen' door middel van de beperkte 'tekens aan hun wand'. Dan is een aardbeving een monster dat met z'n voeten staat te stampen en aambeienzalf is wat opa gebruikt als tandpasta. Wanneer kinderen dit doen, noemen we het fantasie. Maar wanneer wij het doen, noemen we het werkelijkheid.

Als volwassenen komen we in onze omgeving niet vaak totaal nieuwe zaken tegen, maar we krijgen zeer frequent te maken met onvolledige informatie. Om een afdoende betekenis te geven aan die gedeeltelijke informatie, vullen wij (net als de kinderen) de blanco's in aan de hand van de tekens aan onze wand. De Vietnamveteraan die het woord 'oorlog' hoort, vult de blanco's in met een heel andere betekenis dan de tiener die videogames speelt. Het slachtoffer van mishandeling door vader, vult de blanco's betreffende Vaderdag heel anders in dan anderen doen.



Het is uitermate belangrijk om dat te (h)erkennen, omdat het absoluut behoort tot de diepste kern van emotionele genezing. Cliënten zijn voortdurend bezig de blanco's in te vullen om de wereld om zich heen betekenis te geven.

Luisteren naar cliënten terwijl zij de blanco's invullen, geeft  belangrijke aanwijzingen betreffende kernproblemen. Ware heling van deze problemen blijkt uit de manier waarop zij de blanco's invullen voor en na de toepassing van EFT. Dat is belangrijk. Heel belangrijk. In sommige gevallen kan het opmerken van veranderingen in de manier waarop cliënten de blanco's invullen, van groter nut zijn dan de schaal van 0 tot 10, omdat ze vaak wijzen op meer genezing. De schaal van 0-10 is natuurlijk behoorlijk nuttig, maar niets is zo nuttig als de verandering van denken, die blijkt uit de wijze waarop de cliënt de blanco's invult. Die cognitieve verandering is waar het op aankomt.

Tot slot: er huist vrijheid in het volledig doorhebben van wat wij doen met de tekens aan onze wand. Beseffen dat iedereen (wij incluis) voortdurend de tekens aan onze wand raadplegen voor onze versie van de 'waarheid' leidt tot meer vreedzame inzichten en een vergevingsgezinde ingesteldheid. Het helpt ons om afstand te houden van meningsverschillen en gedrag van anderen los te koppelen van de persoon. Deze laatsten spuien tenslotte alleen wat anderen op hùn wand hebben geschreven, alsof het zonder meer 'de waarheid' zou zijn. Zo mogen we glimlachen om onze eigen komische schouwspelen en herkennen we onze eigen 'beperkingen' als de mentale verzinsels die niet veel méér zijn dan de overgeërfde overtuigingen van vorige generaties ouders, leerkrachten, collega's en anderen op wie wij steunden voor begeleiding in deze wereld.

Wat gebeurt er als er aan de tekens aan onze wand wordt getwijfeld? (het staartje van de muis)

We hebben het al gehad over het algemene proces van het toevoegen van nieuwe informatie aan je wand. Als er geen enkele passende referentie is, verzin je eenvoudigweg een betekenis die je uitkomt, aan de hand van reeds aanwezige tekens aan jouw wand. Maar wat gebeurt er wanneer de nieuwe gegevens haaks staan op wat er al staat?  Hier introduceren we 'het staartje van de muis' (The Tail-Ender), oftewel de bezwaren die opkomen als iets niet klopt met wat er op jouw wand staat. Het is de innerlijke dialoog die onmiddellijk zorgt voor bezwaar tegen nieuwe informatie die weleens strijdig zou kunnen zijn met je bestaande 'waarheid' over de wereld.

  • Als ik mensen vertel dat de kleur van de lucht bruin is, zal hun innerlijke dialoog waarschijnlijk iets zijn als: "Dat is belachelijk. De lucht is blauw."
  • Als ik mijn buurman, Ned, ervan probeer te overtuigen dat Rocky een inspirerende film is, zou hij waarschijnlijk in zichzelf zeggen: "Geen mens wil zo marginaal zijn als die lui."
  • Als ik een arme man vertel dat hij miljonair kan worden, zou zijn innerlijke dialoog kunnen  zijn, "Ja, maar dan zou ik hebzuchtig zijn."

De tekens aan jouw wand zijn er om jou te helpen navigeren door een wereld die vaak onzeker is. Ze helpen je om 'intelligente' keuzes te maken, ze helpen je om gevaar te vermijden en het versterkt jouw beeld van wat waardevol is in deze wereld ... ze zijn er om je veilig te houden. We vertrouwen veel meer op die 'waarheden' dan we beseffen en dat wordt maar al te duidelijk wanneer ze vlakaf in vraag worden gesteld.

Een prima manier om de tekens aan iemands wand aan het wankelen te brengen, is het gebruik van een techniek genaamd 'affirmaties'. Die techniek gaat al decennialang mee als hulpmiddel voor persoonlijke verbetering, gebaseerd op de populaire vooronderstellingen van 'positief denken', 'mind over matter' of 'je bent wat je denkt'. Over het algemeen stel je dan een doel, zoals gewicht verliezen, meer geld verdienen of om het even welke wens. Je maakt vervolgens een verklaring waarin je ervan uitgaat dat je doel realiteit is geworden.

  • Mijn normale gewicht is 65 kilo.
  • Ik verdien gemakkelijk en bestendig 100.000 per jaar.
  • Ik ben nu onweerstaanbaar voor mijn perfecte romantische partner.

Op de juiste wijze ontworpen, zal een affirmatie in direct conflict komen met de tekens aan jouw wand. Zij bevestigt een realiteit die niet alleen op dit moment niet waar is, maar wat jij geloof wat mogelijk is, wordt ook zwaar op de proef gesteld. En bovendien produceert zij ook argumenten die waardevolle informatie prijsgeven over de emotionele toestand van een willekeurige cliënt.

Ik geef je een voorbeeld van wat ik hiermee bedoel. Laten we zeggen dat een vrouw van 100 kilo een affirmatie inzet, gericht op een gewicht van 65 kilo. Zij kan iets affirmeren als...

"Mijn normale gewicht is 65 kilo en dat is wat ik weeg."

Dat kan tot gevolg hebben dat zich bij haar aan het eind van de affirmatie één of meer bezwaren aandienen. Die kunnen klinken als...

  • "Maar als ik gewicht verlies, zullen anderen van me verwachten dat ik het zo hou."
  • "Maar als ik gewicht verlies, zal ik een hoop geld moeten uitgeven aan nieuwe kleren."
  • "Maar als ik gewicht verlies, zullen mannen me aantrekkelijk vinden en seks van me verwachten."
  • "Maar als ik gewicht verlies, zien mannen me misschien nog steeds niet staan en dan weet ik dat ik niet beminnelijk ben.
  • "Maar als ik gewicht verlies, zal ik mijn favoriete hapjes moeten opgeven."

Die lijst van mogelijke bezwaren is eindeloos. Dit zijn maar enkele voorbeelden. Ze worden natuurlijk niet echt uitgesproken of überhaupt verwoord, maar zijn subtiele (en krachtige) weerspiegelingen van de bestaande belemmeringen om   gewicht te verliezen. Zij zijn de "Ja, maar's" en vertegenwoordigen in feite de ware affirmatie.  Daarom werken affirmaties in de praktijk niet goed, ondanks de overtuigende logica die erachter zit. Ze worden meestal gevolgd door het tegengestelde argument dat altijd het laatste woord heeft over het onderwerp. En het bezwaar wint zo het conflict en houdt mensen pal op de plek waar ze al waren vóórdat ze de affirmaties uitspraken. Behandel je als EFT-professional iemand die gewicht wil verliezen, dan kan de kennis van deze dynamiek je veel tijd besparen.

Wat nog belangrijker is voor het EFT-proces, is dat argumenten vaak rechtstreeks wijzen naar de specifieke gebeurtenissen die hebben bijgedragen aan die overtuigingen. Om bij het voorbeeld van gewichtsverlies te blijven, overweeg dan de volgende verkenningen met je cliënt:

  • "Als anderen verwachten dat je het gewichtsverlies handhaaft: hoe weet je dat dan? Heeft iemand dat tegen je gezegd?" Misschien hebben iemands ouders bij herhaling duidelijk gemaakt dat je nooit mag loslaten, wat je eenmaal hebt bereikt. Of misschien waren er leeftijdsgenoten op school die oordeelden over iemand die eerst gewicht kwijt was geraakt en daarna weer was aangekomen.
  • "Als mannen achter je aanzitten en seks verwachten, wat is daar dan mis mee? Was er een tijd dat seks onprettig voor je was? Werd je ooit onder druk gezet om seks te hebben?" Misschien zijn er oncomfortabele dating-ervaringen geweest en/of onredelijke druk om seks te hebben. Het vinden van die specifieke gebeurtenissen speelt dan een grote rol bij het verkrijgen van diepergaande resultaten met EFT.
  • "Als het verliezen van gewicht betekent dat je je favoriete hapjes moet opgeven, is er dan ooit een tijd geweest dat je voedsel je ontzegd werd? Of dat snacks werden weggepakt als straf?" Zodra je een specifieke gebeurtenis hebt gevonden, schakel je meteen over op de Vertel je Verhaal-techniek om die verstoring op te heffen.

In de meeste gevallen waarin iemand bezwaar uit tegen het bereiken van een doel, zit daar een angst voor of een herinnering aan ongemak achter. Die  specifieke gebeurtenissen komen meestal tevoorschijn door te vragen: "Waar doet dat je aan denken?" of een variatie ervan.

Aan de hand van deze metafoor van de tekens aan onze wand, zouden de bestaande tekens de 'affirmaties' vertegenwoordigen over wat in onze wereld waar is. De standaard affirmatie-procedure probeert die waarheden te vervangen door nieuwe waarheden. De argumenten zorgen echter voor heftige concurrentie. Ze fungeren als opdringerige herinnering aan dat we onze waarheden willen, dat we ons comfortabel voelen bij die waarheden en dat we ze niet gemakkelijk zullen opgeven. Deze 'affirmaties', positief of negatief, zullen onze keuzes bepalen zolang ze ter plekke blijven.

Als we luisteren naar onze innerlijke dialoog, zullen we onze 'begrenzingen' horen en zullen andere vormen van affirmaties aan onze mond ontglippen. Dingen als...

  • "Ik kan niet zingen",
  • "Geld is niet spiritueel",
  • "Vrouwen kunnen in een mannenwereld niet concurreren",
  • "Ik kan nooit de juiste woorden te vinden",
  • etc. etc. etc.

... worden beschouwd als 'waarheden' die ons beletten vooruitgang te maken. We gebruiken ze iedere minuut van de dag. Zij vormen ons leven, omdat ze onze overtuiging en onze houding weerspiegelen. Je gebruikt ze op dit eigenste moment, terwijl je dit leest. Je raadpleegt de tekens aan jouw wand (je bestaande affirmaties) om het eens of oneens te zijn met wat ik zeg. Heb je jezelf al horen zeggen: "Ja, maar..." bij het lezen van enig deel van deze Handleiding? Zo ja, dan ben je iets aan het bevestigen, misschien een negatieve beperking.

We weten al dat EFT fungeert als een zeer effectieve gom voor alle negatieve emoties en overtuigingen die tekens aan onze wand zijn. Zodra we door iemands systeem van overtuigingen kunnen navigeren, kunnen we de belangrijke kernproblemen en specifieke gebeurtenissen aanwijzen die moeten worden aangepakt om het volledige potentieel van EFT aan bod te laten komen.


 

© Gary en Tina Craig
Alle rechten voorbehouden